De Klusbakfiets Bergen op Zoom

Trots op onze klussers!

Nog niet zo lang geleden was ik samen met mijn klusser Olaf op een klus.
De meneer en mevrouw hebben ons gevraagd een dak van een schuur te vervangen. Meneer heeft dit altijd zelf gekund maar door een herseninfarct was hij hier niet meer toe in staat.
De bitumen golfplaten waren geheel krom getrokken en de balken eronder waren ook niet goed meer. Dus kozen ze voor metalen golfplaten om nog een lange tijd van de schuur gebruik te kunnen maken.

Op de ochtend van de klus liep het niet helemaal gesmeerd. Bij het halen van de platen kwam onze klusser in de file te staan waardoor hij later op de klus zou zijn dan gepland. Dit liep zo uit dat we in tijdnood dreigden te komen.
Na een telefoontje heb ik als partner mijn kluskleding aangetrokken en toen ik arriveerde op het adres was Olaf er intussen ook. Hij was al als een speer bezig het dak eraf te halen en de balken te verwijderen. Meneer zat in de tuin erbij, kletsend en kijkend naar Olaf die in rap tempo de nieuwe draagbalken bevestigd had.
Maar toen stuitte hij op een probleem.
Het schuurtje was een “bij”schuurtje en deze was behoorlijk oud en daardoor ook in slechtere staat dan de andere schuur die bij deze woning stond. En eenmaal gestript kwamen we het één en ander tegen.

Voor deze mensen was dit schuurtje enorm belangrijk omdat ze deze nog dagelijks gebruikten. Maar Olaf zou Olaf niet zijn als hij binnen 5 minuten na het roepen van “we hebben een probleem” roept “ik heb een oplossing”. De man des huizes kijkt nog steeds vanuit zijn stoel in de tuin toe. Opeens zie ik een grote glimlach op zijn gezicht komen en roept hij “Goed zo Olaf”. Zo zou ik het zelf ook opgelost hebben…….

Naarmate het schuurtje vordert zie ik de man des huizes steeds blijer kijken naar de schuur, zijn duim gaat steeds omhoog. Hij en Olaf kunnen het ondertussen goed met elkaar vinden. De schuur wordt in rap tempo afgemaakt. Olaf op de ladder de metalen golfplaten vastmaken en ik eronder de schuimprofielen ertussen stoppen en alles aangeven zodat hij kon blijven staan. Het resultaat was weer super.

Ik kijk Olaf aan en denk alleen maar wat ben je toch een topper. Als klusser zijnde weet je hoe dan ook overal een oplossing voor te vinden en onze klanten kunnen met alles bij je terecht. Alleen vandaag al heb je als klusser weer iemand zo blij gemaakt; daar doen we dit toch voor?

Na alles opgeruimd te hebben gaan we huiswaarts. Eerst nog even afscheid nemen van de klant. Dan zegt Olaf, kom je morgen weer helpen? Tuurlijk zeg ik. Morgen gaan we weer een plat dak op waar we mee bezig waren. Er moet nog een houten vlonder op. De volgende dag zijn we weer samen op klus. Ik zaag en geef de planken aan. Hij monteert. Het enige wat ik kan denken is: Wat een toppers hebben we toch bij De Klusbakfiets.